Wesele Pawelskiego w okolicach Zbąszynia

Skrzypek, pochodził z Nądni, żonaty tamże z Elżbietą Tobys; rozpoznany na fotografiach przez przedstawicieli miejscowej społeczności; występował na weselach jeszcze przed I wojną światową w okolicach Dąbrówki Wielkopolskiej oraz okolicach Zbąszynia (m.in. Nądnia, Łomnica). Początkowo występował w kapeli z koźlarzem Budychem, także w ramach działalności powołanego w 1923 r. zespołu regionalnego w Dąbrówce z innym, nierozpoznanym koźlarzem. Grał ponadto w kapelach Piotra Śliwy i Tomasza Śliwy.

Koźlarz, klarnecista, budowniczy instrumentów, znany jako "Duda" oraz "Gniot". Grał na koźle na weselach w okresie międzywojennym, m.in. z Walentym Krawczykiem z Chrośnicy lub jako klarnecista m.in. z Piotrem Śliwą z Perzyn. W miesiącach zimowych występował w Chobienicach podczas spotkań z muzyką ludową organizowanych przez miejscowe Koło Śpiewu pod kierownictwem Mariana Pankaua (wspólnie z koźlarzem Stanisławem Felisiem z Grójca Małego i muzykami ludowymi Dopierałą z Godziszewa, Szczeszkiem i Gawłem zw. "Kostkiem"). W latach 1945-47 został nagrany jako koźlarz przez Jadwigę i Mariana Sobieskich w ramach rejestrowania wielkopolskiego repertuaru ludowego. W tym czasie grał na weselach oraz licznych wydarzeniach o charakterze lokalnym i państwowym jako klarnecista w kapeli z koźlarzem Tomaszem Śliwą z Chrośnicy i skrzypkiem Edwardem Rybickim ze Stefanowa. Grał także na weselach z koźlarzem Andrzejem Karpackim i skrzypkiem Piotrem Białeckim. W 1949 r. wziął udział jako członek powiększonej kapeli koźlarskiej z rejonu Zbąszynia w I Festiwalu Muzyki Ludowej w Warszawie. Z kapelą Śliwy wystąpił w filmie "Koźlarz znamienity". Jeszcze po wojnie uchodził za znakomitego budowniczego kozłów. Jego wychowankiem był m.in. Tomasz Kotkowiak ze Zbąszynka.

Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej w Perzynach. Gry na koźle nauczył go ojciec, Chryzostom (1840-1923). Ożeniony z Heleną Tomiak, córką Wawrzyńca Tomiaka, przedstawiciela rodu muzyków i budowniczych kozłów z Perzyn, z którym też wspólnie muzykował. W okresie międzywojennym wyjeżdżał do Niemiec (w tym także na Łużyce), gdzie grał zarobkowo na koźle dla pracujących tam rodaków. Wyuczył w grze na koźle i skrzypcach swojego młodszego o 17 lat brata Tomasza, z którym często grał na weselach. Grał w kapelach weselnych m.in. ze skrzypkiem Janem Zawieją z Perzyn, klarnecistami Walentym Krawczykiem i Marcinem Szypłowskim z Chrośnicy, przedstawicielami rodziny Tomiaków z Perzyn i Godziszewa i innymi muzykami. W 1930 r. był pierwszym koźlarzem "odnalezionym" w terenie przez grupę studentów muzykologii Uniwersytetu Poznańskiego pod kierunkiem prof. Łucjana Kamieńskiego. W 1931 r. nagrywany na fonografie Edisona (nagrania zaginęły w trakcie II wojny światowej). W 1937 r. grał, wraz z Tomiakiem, w pierwszej kapeli zespołu "Wesele Przyprostyńskie", utworzonego przez Antoninę Woźną. Po zakończeniu wojny zaprzestał gry ze względu na pogarszający się stan zdrowia.